فرش FHCiran
شرکت fhciran در زمینه فروش فرش دستباف تابلو فرش زعفران صنایع دستی مانند فیروزه کوب خاتم کاری ملیله کاری مینا کاری فعال می باشد فرش FHCiran
تاریخچه قالی های ایرانی
هنر قالی بافی در ایران بیش از 2500 سال پیش پدید آمد. قالی‌ها و قالی‌های ایرانی در ابتدا به‌عنوان وسایل ضروری برای پوشاندن کف‌های عشایر عشایر بافته می‌شد و از آنها در برابر سرما و رطوبت محافظت می‌کرد. پیشرفت طبیعی مهارت و مهارت در خلق این آثار هنری از نسلی به نسل دیگر در طول قرن ها در طول دوره های صلح، تهاجم و جنگ منتقل شده است. با توسعه تجارت بین المللی، تنوع الگوها و طرح ها افزایش یافت.
بیشتر پیشرفت فرش ایرانی در ارتباط با حاکمان مختلف کشور در طول زمان است. هنگامی که کوروش کبیر بابل را در سال 539 قبل از میلاد فتح کرد، تحت تأثیر شکوه و جلال آن قرار گرفت و بسیاری از مورخان او را به خاطر معرفی هنر قالی‌سازی به ایران اعتبار می‌دهند. گفته می شود مقبره کوروش که در پاسارگاد نزدیک تخت جمشید دفن شده بود با فرش های گرانبها پوشانده شده بود. حتی قبل از زمان او، به احتمال بسیار زیاد عشایر ایرانی حداقل طرح های بسیار ساده ای برای خانه های خود ایجاد کرده اند. گله های گوسفند و بز آنها پشم مرغوب و بادوام را برای این منظور در اختیار آنها می گذاشتند.
در سال 1949 باستان شناسان روسی قدیمی ترین فرش گره دار شناخته شده را در دره پازیریک در کوه های آلتای سیبری کشف کردند. فرش پازیریک که قدمت آن به قرن پنجم قبل از میلاد برمی‌گردد، نمونه‌ای بارز از مهارتی است که وجود داشته و در طول قرن‌ها توسعه یافته و اصلاح شده است. این فرش بیش از دو هزار سال در مقبره‌های یخ‌زده اشراف سکایی نگهداری می‌شد و اکنون نمایشگاه موزه ارمیتاژ لنینگراد (سن پترزبورگ) است. پیچیدگی این فرش نشان می دهد که حتی در این تاریخ اولیه، هنر قالی بافی بسیار فراتر از فرش های ساده طراحی شده برای اهداف عملی پیشرفت کرده است.
اولین شواهد مستند در مورد وجود فرش از متون چینی مربوط به دوره ساسانی (224 – 641 پس از میلاد) به دست آمده است. در سال 628 پس از میلاد، امپراتور هراکلیوس از فتح تیسفون، پایتخت ساسانی، انواع فرش‌ها را به ارمغان آورد. اعراب نیز در سال 637 میلادی تیسفون را فتح کردند و از جمله غنایمی که به ارمغان آوردند فرشهای زیادی وجود داشت که یکی از آنها فرش معروف باغ «بهار خسرو» بود. این فرش به عنوان گرانبهاترین فرش تاریخ به ثبت رسیده است. این فرش در زمان خسرو اول (531 – 579 پس از میلاد) ساخته شد و ابعاد بسیار زیادی داشت و ابعاد آن 400 در 100 دقیقه و وزن آن چندین تن بود. مورخان فرش ابریشم را این گونه توصیف می کنند: «حاشیه یک گلستان باشکوه از سنگ های آبی، قرمز، سفید، زرد و سبز بود. در پس زمینه رنگ زمین با طلا تقلید شد. سنگ های شفاف مانند کریستال ها توهم آب را ایجاد می کردند. گیاهان ابریشم بودند و میوه ها از سنگ های رنگی تشکیل می شدند.» گفته می شود که پادشاه در زمستان در کنار فرش قدم می زد تا زیبایی بهار را به او یادآوری کند، اما هنگامی که اعراب به آن حمله کردند، فرش باشکوه را تکه تکه کردند. فروش هر قطعه به صورت جداگانه.
پس از دوره تسلط خلفای عرب، یک قبیله ترک که به نام بنیانگذار آنها سلجوقی نامگذاری شده بود، ایران را فتح کرد. تسلط آنها (1038 – 1194 میلادی) در تاریخ فرش ایرانی اهمیت زیادی داشت. زنان سلجوقی قالی‌سازان ماهری با گره ترکی بودند. در استان‌های آذربایجان و همدان که نفوذ سلجوقیان قوی‌ترین و ماندگارترین آنها بود، گره ترکی تا به امروز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
فتح و کنترل ایران توسط مغول (1220 – 1449) در ابتدا وحشیانه بود. اما به زودی تحت تأثیر پارسیان قرار گرفتند. کاخ تبریز متعلق به غازان خان پیشوای ایلخان (1295 – 1304) دارای کف سنگفرش شده با فرشهای گرانبها بود. شاهرخ فرمانروای مغول (1409 – 1446) در بازسازی بسیاری از مواردی که توسط مغول ها ویران شده بود، مشارکت داشت و همه فعالیت های هنری منطقه را تشویق می کرد. اما قالی‌های این دوره با نقوش ساده تزئین می‌شدند که عمدتاً به سبک هندسی بودند.
فرش ایرانی در قرن شانزدهم پس از میلاد در زمان سلطنت صفویان به اوج خود رسید. تقریباً 1500 نمونه در موزه های مختلف و در مجموعه های خصوصی در سراسر جهان نگهداری می شود. در زمان شاه عباس (1587 – 1629) تجارت و صنعت در ایران رونق یافت. شاه عباس روابط و تجارت با اروپا را تشویق کرد و پایتخت جدید خود، اصفهان را متحول کرد، به یکی از باشکوه ترین شهرهای ایران تبدیل شد. او همچنین کارگاه هایی برای فرش ساخت که در آن طراحان و صنعتگران ماهر برای خلق نمونه های باشکوه دست به کار شدند. بیشتر این فرش‌ها از ابریشم ساخته می‌شدند، با نخ‌های طلا و نقره که تزیینات بیشتری می‌افزاید. دو تا از بهترین فرش های شناخته شده دوره صفویه؛ مورخ 1539 از مسجد جامع اردبیل است. بسیاری از کارشناسان بر این باورند که این فرش ها نشان دهنده اوج موفقیت در طراحی فرش هستند. بزرگتر از این دو فرش در حال حاضر در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن یک قطعه مرکزی است .
دوره دربار فرش ایرانی با حمله افغانها در سال 1722 به پایان رسید. افغانها اصفهان را ویران کردند، اما سلطه آنها فقط مدت کوتاهی ادامه داشت و در سال 1736، نادرخان، رئیس جوان خراسانی، شاه ایران شد. در تمام دوران سلطنت او، تمام نیروهای کشور در لشکرکشی ها علیه افغان ها، ترک ها و روس ها به کار گرفته شد. در این دوره و چندین سال پرتلاطم پس از مرگ او در سال 1747، هیچ فرشی با ارزش بالا ساخته نشد. تنها عشایر و صنعتگران در روستاهای کوچک به سنت حرفه خود ادامه دادند.
در ربع پایانی قرن نوزدهم و در زمان سلطنت قاجار، تجارت و صنعتگری اهمیت خود را بازیافت. قالی‌سازی بار دیگر با صادرات فرش از طریق استانبول به اروپا توسط بازرگانان تبریزی رونق گرفت. در پایان قرن نوزدهم، برخی از شرکت‌های اروپایی و آمریکایی حتی تجارت‌هایی را در ایران راه‌اندازی کردند و تولیدات صنایع دستی را به مقصد بازارهای غربی سازماندهی کردند. از طریق این توسعه، طرح های جدیدی با در نظر گرفتن سلیقه غربی ساخته شد. یک نمونه از آن شرکت زیگلر و شرکت آلمانی مستقر در منچستر است که به ایران برای توسعه فرش های جدید صادراتی می رود که کار آنها با استادان بافنده ایران منجر به توسعه فرش های متناسب با فضای داخلی غربی مانند قالیچه زیگلر شد که در حال حاضر وجود دارد . یکی از محبوب ترین فرش های تولیدی
امروزه قالی بافی با اختلاف گسترده ترین صنایع دستی ایران است. فرشهای ایرانی به دلیل رنگ‌آمیزی، تنوع نقش‌های هنری دیدنی و کیفیت طراحی، شهرت دارند. در کاخ‌ها، ساختمان‌های معروف، عمارت‌ها و موزه‌های سراسر جهان
طرح فرش ایرانی
قبل از گره زدن فرش با دست توسط هنرمندی ماهر طراحی می شود. فرشهای شهری از صفحات طرح دقیق یا کارتون‌ها تولید می‌شوند، رنگی در اندازه واقعی با اعداد که نشان می‌دهد از کدام رنگ پشم برای هر گره استفاده شود. قالی‌های عشایری و روستایی ممکن است از این روش برای ایجاد طرح‌های استاندارد استفاده کنند، اما بسیاری از قطعات قبیله‌ای از تخیل بافنده ایجاد می‌شود. به همین دلیل قالی‌های قبیله‌ای قالی‌های قبیله‌ای «خطا» بیشتری نسبت به نمونه‌های شهری خود دارند، که البته اینها نشان‌دهنده اصالت هستند و برخی از مجموعه‌داران، هنر خام فرشهای قبیله‌ای را به جذابیت یکنواخت‌تر اقلام شهری ترجیح می‌دهند.
گره های ایرانی و شرقی – تعداد گره ها چگونه اندازه گیری می شوند؟ فرش FHCiran
فرش ایرانی > راهنمای فرش ایرانی > گره های ایرانی و شرقی – تعداد گره ها چگونه اندازه گیری می شوند؟
اندازه‌گیری‌های مختلفی در نواحی مختلف وجود دارد که نشان می‌دهد چگونه یک فرش بافته شده است. اندازه گیری اصلی KPSI (گره در هر اینچ مربع) است، مشابه پیکسل های روی صفحه نمایش تلویزیون یا رایانه، هرچه تعداد پیکسل (یا گره) بیشتر باشد، تصویر واضح تر و واضح تر است. این معمولاً با شمارش گره های پشت فرش در عرض یک اینچ عمودی و افقی و ضرب دو عدد اندازه گیری می شود. یک فرش 12×12 دارای 144 KPSI است.
با این حال، اندازه‌گیری‌های کمی متفاوت در مناطق خاصی مورد استفاده قرار می‌گیرند، این راهنما این موارد را توضیح می‌دهد و به شما نشان می‌دهد که چگونه به KPSI ترجمه می‌شوند:
در مناطق خاصی از هند ، مانند بهادوهی، فرش های شرقی با استفاده از دو عدد اندازه گیری می شوند، به عنوان مثال: “5/40″، “9/60” یا “13/65”. این اعداد بیس و بوتان نامیده می شوند . عدد اول، یا bis، تعداد گره ها در 9/10 اینچ در سراسر صفحه افقی است – بنابراین 9 خواهد بود 10 گره در عرض (9/0.9 = 10). عدد دوم یا بوتان، تعداد گره های عمودی در 4 1/2 اینچ است. بنابراین 60 بوتان معادل حدود 13 گره در هر اینچ عمودی است. بنابراین یک فرش “9/60” حدود 130 KPSI (10×13 = 130) خواهد بود.
یک روش سریع برای محاسبه اندازه گیری هندی، ضرب دو عدد و تقسیم آنها بر 4.05 است (9×60=540… 540/4.05=133).
در فرش های چینی از معیاری به نام شمارش خطوط استفاده می شود . این معمولاً به عنوان “خط 90” یا “120 خط” توصیف می شود و به تعداد گره ها (در واقع جفت تارها) اندازه گیری شده در یک پای خطی فرش اشاره دارد. در ساخت فرش چینی تعداد گره ها به صورت عمودی و افقی معمولاً یکسان است بنابراین یک فرش 120 خطی دارای 100 KPSI (120/12=10… 10×10=100) است.
فرش های پاکستان معمولاً با تعداد واقعی گره ها به صورت عمودی و افقی توصیف می شوند، به عنوان مثال “16/16” یا “16/18” که برابر با 288 KSPI (16 x 18) است. به اینها «گره دوگانه» می گویند که خلاف منطق به نظر می رسد. در پاکستان و در کشورهای دیگر نیز شما یک قالیچه “تک گره” دریافت می کنید (مانند تصویر دوم بالا)، به نظر می رسد که گره های این قالی ها بسیار بیشتر از آنچه در واقع دارند، هستند. شکل گره ها باعث می شود به نظر برسد که به جای یک گره، دو گره وجود دارد، در این فرش ها متوجه خواهید شد که هرگز رنگی (مثلاً در اوج یک گل یا مثلث شکل) وجود ندارد که به نظر فقط یکی باشد. گره. همیشه دو نفر خواهند بود. اینها تقریباً به روشی مشابه اندازه گیری می شوند، مثلاً 9/16 که 144 KPSI است.
حتی قالی های ایرانی نیز اندازه های مختلفی برای نشان دادن ظرافت فرش دارند:
در تبریز اغلب از اصطلاح راج به جای KPSI استفاده می شود – این تعداد گره در 2 3/4 اینچ یک فرش است. اندازه گیری های معمولی عبارتند از: “30 raj”، “35 raj”، “40 raj” یا بسیار خوب “60 raj”. یک تبریز با کیفیت استاندارد در 35 رج حدود 162 KPSI (35/2.75=12.73… 12.73×12.73=162) ترجمه می شود.
قالیچه های نائین از اصطلاح LAA استفاده می کنند، این به طور مستقیم به KPSI ترجمه نمی شود، بلکه تعداد نخ های نخ در یک حاشیه جداگانه در انتهای فرش است. هرچه LAA کمتر باشد، فرش با کیفیت تر است. داشتن LAA کمتر به این معنی است که می توان رشته های تار بیشتری در عرض فرش وجود داشته باشد، زیرا هر رشته ریزتر است که به نوبه خود امکان گره زدن گره های بیشتری را در یک ناحیه مشخص می دهد – زیرا گره ها در اطراف رشته تار گره می خورند (که به صورت حاشیه نشان می دهد. بالا و پایین یک فرش) سپس منطق تعیین می کند که هر چه تعداد تاب در فرش بیشتر باشد به معنای گره های بیشتری است. برای اندازه گیری یک تار حاشیه باز می شود که ممکن است شامل 3 نخ نازک باشد، یکی از این ها دوباره باز می شود که می تواند 3 نخ دیگر (3×3) داشته باشد و آن را یک فرش 9 LAA به نام نولا (ناهولا) فارسی می کند. فرش 6 LAA (3×2) Shisla (شیشلا) نامیده می شود و بهترین فرش با 4 LAA (2×2) چارلا (شارلا) است.
قالی‌های اصفهان گاهی بین حاشیه و پرز قالی دارای نخ‌هایی با رنگ‌های مختلف به نام خفت هستند که در عرض یک متر اندازه‌گیری می‌شود و تعداد نخ‌های مختلف نشان‌دهنده کیفیت است.
فرش FHCiran